Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2011

Το Ελληνικό ποδόσφαιρο σήμερα.

1) ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Το ποδόσφαιρο πήρε τη σύγχρονη μορφή του στην Αγγλία, όπου το 1863 κωδικοποιήθηκαν από την Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (Football Association), που ιδρύθηκε στο Λονδίνο, οι πρώτοι κανονισμοί του και τέθηκαν οι βάσεις για αυτό που είναι το άθλημα σήμερα. Σήμερα το ποδόσφαιρο είναι το δημοφιλέστερο άθλημα στον κόσμο, διοικείται από τη FIFA (Fédération Internationale de Football Association) και κορυφαία ποδοσφαιρική διοργάνωση θεωρείται το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου που διεξάγεται κάθε τέσσερα χρόνια. Ορισμένα από τα κορυφαία πρωταθλήματα της Ευρώπης αυτή τη στιγμή (ενδεχομένως και του κόσμου) είναι αδιαμφισβήτητα της Αγγλίας, της Γαλλίας, της Ισπανίας, της Γερμάνιας και της Ιταλίας. Πόσο όμως κοντά σε αυτά τα πρότυπα βρίσκεται το Ελληνικό ποδόσφαιρο σήμερα; Δυστυχώς, αν κάνουμε μια μικρή έρευνα θα διαπιστώσουμε ότι βρισκόμαστε μακριά όχι μόνο από τους κορυφαίους αλλά και από πρωταθλήματα κατώτερα των προαναφερθέντων, κάτι λογικό αν αναλογιστούμε ότι υστερούμε σε ποιότητα και υποδομές.


2) ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΙΔΕΕΣ

Με αφορμή τα 85 χρόνια από την ίδρυση της, η Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία εξέδωσε ανακοίνωση όπου σε ένα σημείο αναφέρει τα εξής: <<Η ΕΠΟ όλα αυτά τα χρόνια αποτελεί το θεματοφύλακα της σωστής λειτουργίας, του κύρους, αλλά και των αναγκών του αθλήματος. Φροντίζει για την αναβάθμιση και ανάπτυξη του ποδοσφαίρου σε όλα τα επίπεδά του, την εύρυθμη λειτουργία των πρωταθλημάτων του, από τις επαγγελματικές κατηγορίες ως τις ερασιτεχνικές και από το γυναικείο ποδόσφαιρο ως το ποδόσφαιρο σάλας. Επικεντρώνεται όμως και στην επέκταση της κοινωνικής προσφοράς του αθλήματος στην χώρα, ευθύνη που ιδιαίτερα σε εποχές όπως τη σημερινή γίνεται ολοένα πιο απαιτητική, αλλά και την δημιουργία των απαραίτητων υποδομών και εγκαταστάσεων που θα βοηθήσουν το ποδόσφαιρο να πάει ένα βήμα πιο μακριά κάθε φορά>>. Τα παραπάνω λόγια αποτελούν μια ουτοπία όταν και ο πιο ΄΄ρομαντικός΄΄ Έλληνας οπαδός διαπιστώνει καθημερινά ότι το ΄΄βήμα πιο μακριά΄΄ γίνεται προς τα πίσω και όχι προς τα εμπρός. Το ποδόσφαιρο μας έχει περάσει στα χέρια επιχειρηματιών με αποτέλεσμα να οξύνει τον ανταγωνισμό, να γιγαντώνεται σε βάρος των μικρότερων ομάδων και να έχει μεταμορφωθεί περισσότερο σε εμπορικό προϊόν παρά σε άθλημα. Σαν να μην έφτανε αυτό, υπάρχουν και άλλοι, καθοριστικοί παράγοντες που εμποδίζουν την ποδοσφαιρική μας ανάπτυξη.

Α. Βία

Η βία στα γήπεδα είναι αποτέλεσμα κατά κύριο λόγο κακών διαιτησιών οι οποίες κυριαρχούν εξαιτίας συμφερόντων και εσωτερικού πολέμου των μεγαλοεπιχειρηματιών. Ενίσχυση της πεποίθησης περί διαχωρισμού των οπαδών σε στρατόπεδα, εύνοια στις μεγάλες ομάδες των εκάστοτε πρωταθλημάτων και μετατροπή των μικρότερων ομάδων σε ρόλους-κομπάρσους, είναι μερικοί ακόμα βασικοί λόγοι συντηρησης της βίας.

Β. Οικονομική κρίση

Ο κόσμος έχει άποψη, μπορεί να κρίνει και σε συνδυασμό με το κακό θέαμα των ομάδων δεν πηγαίνει στο γήπεδο. Τα εισιτήρια μειώνονται και μαζί με αυτά οι διαφημίσεις και οι χορηγίες. Υπάρχει έλλειψη επενδυτών, αρκετοί ποδοσφαιριστές και προπονητές είναι απλήρωτοι αρκετούς μήνες και δεν είναι λίγες οι ΠΑΕ που προχωρούν πλάνο μειώσεων των συμβολαίων των ποδοσφαιριστών. Η Ένωση Β’ και Γ’ Εθνικής βρίσκεται υπό πτώχευση και τα χρέη των ομάδων αυξάνονται συνεχώς. Για να απαντήσει στην μείωση των εσόδων από τις χορηγίες και συγκεκριμένα του ΟΠΑΠ, η SUPER LEAGUE ετοιμάζεται να καταργήσει τα δύο πρωταθλήματα υποδομής, σχήμα οξύμωρο αν θυμηθούμε την παραπάνω ανακοίνωση της ΕΠΟ.

Γ. Ξένοι παίκτες

Παρόλο που η οικονομική κρίση ανάγκασε πολλές ομάδες να στραφούν στους φτηνούς-ομογενείς παίκτες, στις ενδεκάδες εξακολουθούν να παρελάυνουν ξένοι παίκτες με μόλις το 32% από όσους μπαίνουν στο γήπεδο να είναι Έλληνες. Αυτό ίσως οφείλεται στο γεγονός ότι οι προπονητές έχουν ημερομηνία λήξης, ο κόσμος ενδιαφέρεται για το αποτέλεσμα και μόνο και έτσι δεν εξελίσσονται παίκτες από τα φυτώρια όπως θα έπρεπε, αφου κάνεις δεν έχει την διάθεση και την υπομονή να ρισκάρει μαζί τους. Παίκτες οι οποίοι θα παίξουν για το φιλότιμο, την φανέλα, τον οπαδό, την ιστορία και όχι για το συμβόλαιο ή τα ένσημα. Ελοχεύει ο κίνδυνος στο μέλλον να μην έχουμε παίκτες έμπειρους, που να έχουν αγωνιστεί σε υψηλό επίπεδο ούτε και για την Εθνική ομάδα.

3) ΕΠΙΛΟΓΙΚΑ

Το μέλλον μοιάζει δυσοίωνο, η κατάσταση φαίνεται να έχει πάρει από καιρό τον δρόμο χωρίς επιστροφή και το Ελληνικό ποδόσφαιρο περνάει την μεγαλύτερη κρίση από ποτέ. Στερείται ταυτότητας, ο φίλαθλος-οπαδός δεν ταυτίζεται πλέον με τον ποδοσφαιριστή και πρωταγωνιστικό ρόλο έχουν τα <<στημένα>> παιχνίδια, οι ομάδες-επιχείρηση, τα συμφέροντα, η εξυπηρέτηση σκοπών με οποιοδήποτε κόστος και τελευταίο το άθλημα. Θα καταφέρουμε άραγε να αντέξουμε ή θα εξαπατόμαστε στο βωμό του κέρδους έως ότου να του δοθεί και η τελευταία χαριστική βολή?

Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

Ο χρόνος είναι χρήμα ή κρίμα;


Λίγες ημέρες απομένουν μέχρι την γενική συνέλευση στην ΑΕΚ και τίποτα δεν μοιάζει ξεκάθαρο για το μέλλον της ομάδας. Σαν να μην έφτανε αυτό, μια νέα διχογνωμία κάνει την εμφάνιση της στις τάξεις των οπαδών. Η Sabanci Holding φαίνεται να είναι και επίσημα η εταιρία-κολοσσός που ενδιαφέρεται για το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών και είναι πολλοί εκείνοι που θεωρούν ότι αυτή η κίνηση προσβάλλει την ιστορία του συλλόγου, μιας και η ΑΕΚ θα περάσει στα χέρια εταιρίας της χώρας από την οποία ξεριζώθηκαν τόσοι Έλληνες. Στον αντίποδα, υπάρχουν και αυτοί που δείχνουν πρόθυμοι να ξεπεράσουν τις όποιες ηθικές αναστολές προκειμένου να εξασφαλιστεί το μέλλον της αγαπημένης τους ομάδας. Επίσης, σκληρή ανακοίνωση κατά των διοικούντων για τις φημολογούμενες συζητήσεις με την Τουρκική εταιρία εξέδωσε η Original. Αναλυτικά αναφέρει: <<Εάν στην σημερινή Ελλάδα της υποτέλειας, του ραγιαδισμού και των δοσίλογων υπήρχαν Άντρες σαν και αυτούς στην φωτογραφία δεν θα τους έφτανε το σάλιο για να φτύσουν …τους σημερινούς διαχειριστές σε κράτος και ΑΕΚ. Η ΝΤΡΟΠΗ είναι είδος προς εξαφάνιση>>. Ο τελών υπό παραίτηση πρόεδρος της ΠΑΕ έχει ως στόχο να πείσει ότι πρόκειται για Αραβικά κεφάλαια μια και στη Sabanci Holding ανήκουν θυγατρικές εταιρίες στην ευρύτερη περιοχή του Κόλπου, με τις προσπάθειες του μέχρι στιγμής να πέφτουν στο κενό. Μένει να δούμε αν η υπόθεση θα κλείσει είτε με ευχάριστη είτε με δυσάρεστη εξέλιξη μέχρι την Παρασκευή όπου, θα βρίσκεται στην Αθήνα και ο Νίκος Νοτιάς όπου ενδεχομένως να έχει κάποια άλλη λύση στα σκαριά από τις επαφές που είχε τον τελευταίο καιρό στις ΗΠΑ.



Επιμέλεια: Άκης Γιαννόπουλος

Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011

the paper - Έτσι άρχισαν όλα | www.athensvoice.gr

Όλα άρχισαν το 1992
Όταν μπαίναμε στον Υδροχόο και ανάβανε οι πρώτες φωτιές. Εκείνη τη χρονιά, και ενώ ήδη είχε αρχίσει η απελευθέρωση των τραπεζικών επενδυτικών προγραμμάτων, το Αμερικάνικο Κογκρέσο ενέκρινε και την απελευθέρωση της εμπορικής χρήσης του internet. Για μια στιγμή όλα πάγωσαν. Ένα μικρό πετάρισμα ακούστηκε, από τα φτερά μιας πεταλούδας στην Κίνα, και μετά ΜΠΟΥΜ!
Οκτώ χρόνια αργότερα, η παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη, για το έτος 2000 και μόνο, ξεπέρασε τα συνολικά οικονομικά κέρδη ολόκληρου του 19oυ αιώνα.
Ο καπιταλισμός-τούρμπο είχε φτάσει στο απόγειό του. Η αντίστροφη μέτρηση για τις τελευταίες του ημέρες είχε αρχίσει. Η Πομπηία καταρρέει.

Την ίδια ώρα, ένα golden boy οραματιζόταν μία καινούργια λέξη: διακοποδάνειο.

Την ίδια ώρα που, τυχαία, στο Σύνταγμα ένα λάστιχο αυτοκινήτου έσκαγε με κρότο.

Ή μάλλον όχι. Όλα ξεκίνησαν όταν η φωτογραφία νούμερο-εξακόσιες-χιλιάδες-μία, τραβηγμένη στα μπουζούκια, ανέβηκε στο Facebook.

Μπορεί να ήταν και αρκετά χρόνια πιο πριν, όταν ο «Ταχυδρόμος» κυκλοφορούσε με ένα εξώφυλλο που πάγωσε τη ραχοκοκαλιά ολόκληρης της Ελλάδας: τον Ανδρέα Παπανδρέου να χορεύει στα μπουζούκια το «Ιστορία μου, αμαρτία μου».

Όλα άρχισαν με έναν τενεκέ λίρες και έναν τενεκέ λάδι.

Αργότερα συμπληρώθηκαν με μία κούτα Πάμπερς.

Την ίδια στιγμή πουλιόταν και το πρώτο ζευγάρι χειροπέδες με γουνάκι, σε κατάστημα ημιωρόφου, στην Ομόνοια.

Όλα άρχισαν με μία γούνα, δώρο.

Όλα άρχισαν όταν ο Michael Douglas πήδηξε τη Sharon Stone.

Όλα άρχισαν τη μέρα που ο Ψωμιάδης είδε το πρώτο του ροζ πουκάμισο σε μία βιτρίνα της Τσιμισκή και ένιωσε πεταλούδες στο στομάχι.

Για όλα φταίει το Σχέδιο Μάρσαλ.

Όλα άρχισαν μέσα σε ένα πούλμαν του ΚΤΕΛ σε χωματόδρομο της επαρχίας, αφόρητη πατρίδα, ζέστη.

Όλα άρχισαν όταν η Μοιραράκη πούλησε το πρώτο της χαλί μέσω τηλεφώνου, μία αυγουστιάτικη νύχτα με καύσωνα.

Όταν κάποιος θύμωσε για πάντα την Αρλέτα κι εκείνη αποσύρθηκε στα ανάκτορα των Εξαρχείων της.

Αντίθετα με ό,τι συμβαίνει στις ταινίες, αντί να τελειώσουν όλα, άρχισαν με ένα γάμο: στο Κτήμα Νάσιουτζικ.

Όλα τα φταίει μία μπαγιάτικη πάστα σεράνο, ένα απόγευμα Κυριακής στην επαρχία.

Όλα άρχισαν όταν μπήκαν τα δελτία ειδήσεων στις μετρήσεις θεαματικότητας.

Όλα άρχισαν όταν μπήκαν μουσικά χαλιά στα θέματα των ειδήσεων.

Όλα τα φταίει η ξινισμένη σερβιτόρα με τον ωραίο κώλο.

Όλα ξεκίνησαν μόλις ο πρώτος νιόπαντρος σήκωσε το γιακά στο μπλουζάκι polo που φορούσε.

Όλα άρχισαν από μία εκδρομή στα Τρία Πέντε Πηγάδια.

Όλα τα φταίνε τα γένια των τριών ημερών, γαμωτοφελέκιμουγαμώ.

Το γλυπτό της πλατείας Κλαυθμώνος.

Ένα πούρο που άναψε για πρώτη φορά ένας πιτσιρικάς ταρίφας, ένα βράδυ σε μια κούρσα έξω, στο διπλανό χωριό.

Όλα άρχισαν με μία διπλομίσθωση, γενικότερα.

Όλα άρχισαν όταν το ματς της Ριζούπολης έγινε κανονικά.

Όλα άρχισαν τη μέρα που η Κορομηλά ανέβηκε στο τραπέζι του πρωινάδικου χορεύοντας λαϊκοπόπ, με καρφωμένο ένα τυροπιτάκι στο τακούνι της.

Την ίδια στιγμή, ο Louboutin έβαφε τη σόλα του πρώτου δωδεκάποντου κόκκινο της ντομάτας.

Όλα τα φταίει η γαλλική μας παιδεία.

Όλα ξεκίνησαν όταν το ρέμα του Βοϊδοπνίχτη μετονομάστηκε σε «οδός Δημοκρίτου».

Όταν τα Λιόσια μετονομάστηκαν σε Ίλιον.

Όλα τα φταίει η Μαντάμ Σουσού, από τον Μπύθουλα.

Όλα ξεκίνησαν στο άδειο βλέμμα της Τζούλιας.

Όλα ξεκίνησαν σε μία επίδειξη τάπερ, «όπισθεν Χίλτον».

Όλα ξεκίνησαν στο μυαλό του BabisVovos.

Όλα άρχισαν με μία φράση του Νίκου Μαστοράκη: Αυτή είναι η ζωή σου!

Όταν η Ζωζώ περνούσε το κατώφλι της Πειραϊκής-Πατραϊκής.

Λίγες ώρες πιο πριν, ένας Κινέζος κατασκεύαζε το πρώτο του Ρόλεξ-μαϊμού.

Όλα άρχισαν όταν έγινε άνοδος η Ακαδημίας...

Όλα άρχισαν με μία λάθος αιτιατική: την οδός.

Όλα άρχισαν μόλις ο Χατζηδάκις αποθέωσε τον Φλωρινιώτη και εκατό avant garde ιέρειες έπαθαν ρεύση.

Λίγους μήνες αργότερα, σταμάτησε η Λιλιπούπολη.

Όλα άρχισαν με ένα δεύτερο ζευγάρι γυαλιά ηλίου.

Με το «φαγητό στο πόδι». Τα πνεύματα των σπιτιών μας πια, δεν τα εξευμένιζε η μυρωδιά του σπιτικού φαγητού.

Όλα ξεκίνησαν όταν η Μαρινέλλα σηκώθηκε από την καρέκλα στο πλευρό του Καζαντζίδη και προχώρησε προς την πίστα μόνη της.

Όλα ξεκίνησαν όταν νοικιάστηκε το πρώτο υπόγειο πλυσταριό στην Κυψέλη, ως γκαρσονιέρα.

Εκείνη την ίδια στιγμή, σε κάποιο ρετιρέ πίσω από τα ανάκτορα, η Βουγιουκλάκη έβαφε ξανθό το μαλλί της για πρώτη φορά.

Ενώ ένας σαραντάρης, σε κάποιο τριάρι στα Πετράλωνα, φώναζε αγουροξυπνημένος «Μαμά, καφέ!».

Όλα άρχισαν σε ένα φεστιβάλ κομματικής νεολαίας το 1977.

Όλα τα φταίει η Eurovision.

Όλα άρχισαν τη μέρα που η Bear Stearns ξέμεινε από ρευστό.

Όλα άρχισαν ένα Σαββατόβραδο στο Κολωνάκι.

Όλα ξεκίνησαν μέσα σε ένα γραφείο creative διαφημιστικής εταιρείας.

Ξέρω τι φταίει. Τα ποτά οι μπόμπες.

Όλα άρχισαν όταν ψηφίστηκε η βουλευτική ασυλία.

Όλα άρχισαν μόλις καταργήθηκε η άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος του ηθοποιού.

Όλα άρχισαν μόλις το Star ανακάλυψε το YouTube.

Όλα ξεκίνησαν σαν παιχνίδι: την Πυραμίδα.

Με ένα γράμμα-αλυσίδα για τον Άγιο Νεκτάριο.

Όλα ξεκίνησαν τη μέρα που ο πρώτος ταρίφας ανέβασε τρίτο επιβάτη τριπλομίσθωση.

Όλα άρχισαν με έναν αλογομούρη να βγάζει από την κωλότσεπη ένα πάκο χιλιάρικα μια μέρα στον Ιππόδρομο.

Όλα τα φταίει ο Πιέ Γκαρντέν.

Και ο Γκωτιές στη Μύκονο.

Όλα άρχισαν μόλις εμφανίστηκε στην αγορά ο αποχυμωτής ανανά.

Όλα τα φταίνε οι πολιτικοί με βαμμένα μαλλιά.

Όλα ξεκίνησαν όταν έβαλε γουίσκια το καφενείο της Βουλής.

Όλα ξεκίνησαν ένα βράδυ στα Βραβεία Ποπ Κορν.

Ή μάλλον όχι. Όλα ξεκίνησαν μόλις οι Έλληνες άρχισαν να γιορτάζουν τον Άγιο Βαλεντίνο.

Ή μάλλον όχι. Όλα τα φταίει ο dj Valentino.

Όλα τα φταίνε οι συμμαθήτριές μας που ήθελαν να γίνουν «αεροσυνοδός ή μανεκέν».

Όλα ξεκίνησαν στις κυλιόμενες σκάλες του Golden Hall.

Όλα άρχισαν μέσα σε μια παράγκα στη λεωφόρο Καβάλας.

Όταν ο Παπουτσέλης σφύριξε εκείνο το πέναλτι.

Την ίδια μέρα που οι ομάδες ονομάστηκαν Π.Α.Ε.

Την ίδια μέρα που, μερικά χρόνια αργότερα, ο Τσάκας θα έβρισκε ταξί μόνο με ένα νεύμα του κεφαλιού του.

Την ίδια μέρα που μερικά χρόνια νωρίτερα, μία Σαουδαραβή πριγκίπισσα χτυπούσε το κουδούνι στο ατελιέ του Ασλάνη.

Όλα άρχισαν από τη «Μαύρη Τρύπα».

Όλα άρχισαν ένα βράδυ στο Mercedes.

Τη μέρα που ανακαλύφθηκε το blanco.

Όλα άρχισαν την πρώτη μέρα που έφερες δουλειά στο σπίτι.

Όλα άρχισαν από τον Ίακχο του «Ταχυδρόμου».

Όλα άρχισαν τη μέρα που ο Καραμανλής επισκέφτηκε το Φεστιβάλ Κόμικς στην Τεχνόπολη.

Την ίδια μέρα η Βανδή είδε live τη Madonna.

Την ίδια μέρα ο Χατζηνικολάου διαπίστωνε ότι είχε αρχίσει να μαθαίνει αληθινά καλό τένις.

Όμως όλα τα φταίει το μαδημένο γκαζόν, στο Γκολφ της Γλυφάδας.

Όλα τα φταίει το έτοιμο salad dressing.

Γαρδένιες αντί για πιάτα.

Όλα ξεκίνησαν με ένα τηλεφώνημα στο 090.

Όλα ξεκίνησαν τη μέρα που εκείνος ο Θεσσαλονικιός ανακάλυψε το φραπέ.

Τη μέρα που εμφανίστηκαν οι παντόφλες πισίνας.

Τη μέρα που έγινε το πρώτο exit-poll.

Όχι. Όλα τα φταίει το τιραμισού κερασμένο από μας.

Όλα ξεκίνησαν όταν κουρεύτηκε ο Κότσιρας.

Όλα ξεκίνησαν όταν ο Πλιάτσικας άφησε κάτω τα μαλλιά του.

Όταν η Αλέκα έβγαλε από την τσάντα της το iPhone.

Mόλις ανακαλύφθηκε το βίντεο.

Περίπου την ίδια εποχή, έβγαινε το Saturday Night Fever.

Δέκα χρόνια αργότερα, κάποιος θα σκεφτόταν την Κανάτα με τα Σφηνάκια.

Για όλα φταίει η ΥΕΝΕΔ.

Για όλα φταίει η αποποινικοποίηση της μοιχείας.

Όλα ξεκίνησαν τη μέρα που η Αθήνα έγινε αδελφή πόλη με τη Βαρκελώνη.

Όλα ξεκίνησαν από τον Μήτσο Νο.11.

Όλα ξεκίνησαν από τον επάνω όροφο μίας μεζονέτας.

Όλα ξεκίνησαν το βράδυ που η Άντζελα είπε στο μακιγιέρ της «Είσαι η καλύτερή μου φίλη».

Όλα ξεκίνησαν με την πρώτη πράσινη κάλτσα που φορέθηκε με Sebago.

Όλα ξεκίνησαν γιατί κανένας δεν πότιζε το δέντρο που είχε στο πεζοδρόμιό του.

Όλα ξεκίνησαν από ένα στοίχημα των brokers: ότι αύριο θα βρέχει.

Για όλα φταίνε τα bonus.

Όλα ξεκίνησαν από ένα πεντοχίλιαρο στριφτό, να ρουφάει κόκα.

Όταν η πρώτη τηλεπαρουσιάστρια σνίφαρε την πρώτη της γραμμή.

Την ίδια ώρα, ένα τσιουάουα γάβγιζε δαιμονισμένα σε ένα τριάρι, σε μια γειτονιά της Γούβας.

Για όλα φταίνε τα gay bars που παίζουν ελληνικά.

Όλα τα φταίει το Sex and the City.

Όλα τα φταίει το τσουλί η Σταχτοπούτα.

Όλα τα φταίει ο Χάρι Κλιν.

«Για όλα φταίει το Κλικ». Εντάξει, το ’παμε.

Όχι, φίλε. Φταίει το ότι ο μπαμπάς σου ήταν πιο μορφωμένος από εσένα.

Όλα ξεκίνησαν σε μία στάνη, μπροστά σε μία οθόνη τηλεόρασης.

Όλα ξεκίνησαν στα Κουφονήσια, μπροστά από μία αστακομακαρονάδα.

Όλα ξεκίνησαν μόλις έσκασε στο κύμα για πρώτη φορά, το «Αίολος - Κεντέρης».

Όλα άρχισαν όταν ο Χρήστος Τζέκος πήρε 12άρι στη Χημεία στην Α΄ Γυμνασίου.

Όλα άρχισαν όταν ο Carl Orff έγραψε τα Carmina Burana.

Όλα άρχισαν από το εξώφυλλο «Ξύστε και Μυρίστε» με τη Νίνα Γεωργαλά.

Όλα τα φταίει το σολάριουμ.

Όλα άρχισαν όταν ο Γιάννης Ιωαννίδης έγινε υπουργός.

Όλα άρχισαν τη μέρα που η Μάγκι Χαραλαμπίδου ανέβηκε στα decks.

Όταν η Μάγκι συνάντησε τον G-Poly.

Όταν η ρόκα συνάντησε την παρμεζάνα.

Για όλα φταίει εκείνη η ωραία εσπρεσιέρα.

Το τατού δελφίνι στο δεξιό σου ώμο.

Για όλα φταίει το Καζίνο της Πάρνηθας.

Όλα ξεκίνησαν όταν κάηκε η Πάρνηθα.

Όταν άναψε ο πρώτος μπάφος στη συναυλία των Massive Attack στον Λυκαβηττό.

Όταν ο ΓΑΠ γνώρισε τους Abba.

Όταν το σιντριβάνι έφυγε από την Ομόνοια.

Όταν η Μαίρη κλείστηκε στο Δωμάτιο Επικοινωνίας.

Όταν το πρώτο Hammer πάρκαρε στη Σκουφά.

Όλα άλλαξαν για πάντα όταν ο Μαζωνάκης έσβησε το τελευταίο Μάρλμπορο της νύχτας, πατώντας το με την μπότα-φίδι.

Όλα ξεκίνησαν μέσα σε ένα δοκιμαστήριο με παραμορφωτικό καθρέφτη.

Όλα ξεκίνησαν με την τελευταία παράσταση της Ελεύθερης Σκηνής.

Όλα ξεκίνησαν από μία λάμψη που άστραψε στο μάτι της Τατιάνας.

Όλα άρχισαν όταν συλλάβανε την Πέπη Τσεσμελή.

Όλα άρχισαν σε ένα παρεκκλήσι στο Καστρί.

Όλα άρχισαν με ένα τίναγμα της πασμίνας του Ψινάκη.

Το προηγούμενο βράδυ είχες πληρώσει 12.000 δραχμές για να δεις τους Deep Dish στο +Soda.

Όλα ξεκίνησαν τη μέρα που το πρώτο βλαχο-celebrity φωτογραφήθηκε γυμνό για φιλανθρωπικούς σκοπούς.

Τη μέρα που πάτησες το play στο πρώτο cd από εφημερίδα.

Όλα είχαν αρχίσει από το face control στο Εργοστάσιο.

Όλα άλλαξαν μόλις πέρασε από μπροστά σου σαν αστραπή μία κόκκινη, γυαλιστερή Alfa Romeo.

Όλα άρχισαν όταν το Euro 2004 αποδόθηκε στο ελληνικό DNA.

Όλα άρχισαν από μία θανατηφόρα ασφυξία, ένα μεσημέρι μέσα στο Κολιάτσου-Παγκράτι, η οποία επίσης αποδόθηκε στο ελληνικό DNA.

Όλα ξεκίνησαν από το «Μια κυρία στα μπουζούκια».

Την πρώτη φορά που δοκίμασε σούσι ο γενικός γραμματέας του υπουργού.

Τη μέρα που ένα μωρό στην Κηφισιά άρχισε να μιλάει φιλιππινέζικα.

Τη μέρα που η Ποσειδώνος έγινε το Μαϊάμι της Αθήνας.

Για όλα φταίει ο Μπένι Χιλ.

Για όλα φταίει ένα installation σε μία αθηναϊκή γκαλερί: μία τσιμεντοκολόνα τυλιγμένη με κόκκινη κλωστή.

Όλα τα φταίει ένα πήδημα που ποτέ δεν συνέβη.

Όλα ξεκίνησαν με ένα Viagra.

Όλα ξεκίνησαν τη μέρα που οι Έλληνες ανακάλυψαν το hip-hop.

Όλα ξεκίνησαν τη μέρα που μας είπαν ψέματα οι Πυξ-Λαξ ότι διαλύονται.

Τη μέρα που η πρώτη Ελληνίδα μάδησε τα φρύδια της.

Τη μέρα που αυτή η πόλη έμεινε χωρίς ποτάμια.

Όλα τα φταίει το σεμεδάκι επάνω στην τηλεόραση. Ή μάλλον όχι: όλα τα φταίει η τηλεόραση.

Όλα άρχισαν όταν ο Μητσοτάκης έκανε την πρώτη κουμπαριά.

Tη μέρα που η Cesaria Evora βγήκε ξυπόλυτη στον Λυκαβηττό.

Λίγο πιο πριν, ένας broker είχε μπει με σαγιονάρες στη Σοφοκλέους.

Την ίδια μέρα που δημοσιεύτηκε η πρώτη αγγελία «Ενοικιάζεται τριάρι, διαμπερές, Κολωνάκι, 1.300 ευρώ το μήνα».

Την ίδια μέρα στηνόταν η διακοσιοστή ένατη σκηνή ανθρώπων που η Τράπεζα τους είχε πάρει τα σπίτια, στo Tent City, την «Πόλη των Σκηνών», στη Florida.

Όλα τα φταίει το Ερωτοδικείο.

Όλα ξεκίνησαν μέσα στη χαίτη του Δύο-Εξήντα-Εφτά.

Όλα ξεκίνησαν με μία φράση: «Ένας χώρος από ξύλο και πέτρα όπου η διασκέδαση χτυπάει κόκκινο».

Τη μέρα που πουλήθηκε ο πρώτος χαμαιλέων σε pet shop της Νέας Ερυθραίας.

Όλα ξεκίνησαν τη μέρα που επιτράπηκαν τετράποδα στο ΚΤΕΛ.

Όλα τα φταίει ο Milo Manara.

Όλα τα φταίει ο Βαρόνος Coubertin.

Για όλα φταίνε τα σκατοπερίστερα.

Όλα άρχισαν με ένα συναγερμό που κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να κλείσει.

Το ποιος φταίει, είναι κάπου γραμμένο στα greeklish, με γράμματα bold, σε Comic Sans.

Όλα ξεκίνησαν με ένα «σόρι».

Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

Όνειρα γεμάτα επιθυμίες.


Οι επιθυμίες μας είναι τα προσωπικά όνειρα της καθημερινότητας μας. Τα όνειρα όμως που έχουμε στον ονειρικό κόσμο και όχι στον πραγματικό, αποτελούν πράγματι τις επιθυμίες μας?

Σύμφωνα με την θεωρία του Sigmund Freud, τα όνειρα παρουσιάζονται σαν ένα παράθυρο στο ασυνείδητο (ο Freud τα προσδιόριζε σαν το βασιλικό δρόμο προς το ασυνείδητο) και αποτελούν την γλώσσα αυτού. Αυτά, κατά την άποψη του, αποκαλύπτουν επιθυμίες κυρίως σεξουαλικού τύπου και αισθήματα τα οποία είχαμε καταπιέσει κατά την παιδική μας ηλικία. Επίσης, θεωρεί πως τα όνειρα μας επιτρέπουν να εκπληρώσουμε τις επιθυμίες μας αυτές και να εκφράσουμε επιθετικές και σεξουαλικού τύπου φαντασιώσεις των οποίων η πραγματοποίηση είναι αδύνατη στην καθημερινότητα μας. Ισχυρίζεται πως σε όλα τα όνειρα ενυπάρχει κάποιο σεξουαλικό νόημα. Έτσι «όνειρα που είναι εμφανώς αθώα πάντα εκφράζουν βίαιες ερωτικές επιθυμίες». Ο λόγος της απώθησης των σεξουαλικών επιθυμιών οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στις απαιτήσεις της ζωής.Συγκεκριμένα αναφέρει: «Αθέμιτες επιθυμίες που τις νομίζουμε ξένες στην ανθρώπινη φύση, δυναμώνουν στον ύπνο, ώστε να προκαλούν όνειρα πραγματοποιήσεώς των. Το μίσος δίνει και παίρνει στα όνειρα. Επιθυμίες εκδικήσεως, θανατώσεως προσφιλών προσώπων, γονέων, αδελφών, συζύγου, δεν σπανίζουν». Και τούτο διότι είναι δυνατόν να ο άνθρωπος να είναι έρμαιο των επιθυμιών του και των ενστικτωδών παρορμήσεων του. Κατά αυτόν επομένως τα όνειρα αποτελούν μια βαλβίδα εκτόνωσης ασφαλείας καθότι οι επιθυμίες του ασυνείδητου έρχονται σε σύγκριση με της απαιτήσεις της καθημερινότητας. Επομένως τα όνειρα αποτελούν τον τρόπο εμφάνισης στη συνείδηση των απωθημένων ασυνείδητων σεξουαλικών επιθυμιών. Σύμφωνα πάντα με αυτή τη θεωρία η προσπάθεια ερμηνείας των ονείρων μας θα μας βοηθήσει το ψυχολογικό επίπεδο της συνειδητής μας ζωής.

Απραγματοποίητα όνειρα

Στην πορεία της ζωής μας, κάνουμε όνειρα. Κάποια τα έχουμε από μικρά παιδιά, όταν μας ρωτούσαν «Τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;», και τα κρατήσαμε ζωντανά σε μια γωνιά του εαυτού μας, και άλλα γεννήθηκαν αργότερα, χωρίς να μπορούν πάντα να πραγματοποιηθούν. Έρχεται κάποτε η στιγμή που πρέπει να παραδεχτούμε ότι «είναι αργά πια» ή μήπως δεν είναι ποτέ αργά γι’ αυτά που πραγματικά θέλουμε; Μεγαλώνουμε μαθαίνοντας να ακολουθούμε στις σημαντικές αποφάσεις της ζωής μας τη λογική. Διδασκόμαστε να μην είμαστε παρορμητικοί, να μην αφήνουμε εφήμερες επιθυμίες να μας παρασύρουν, να ζυγίζουμε τα υπέρ και τα κατά, να υπολογίζουμε τις συνέπειες, να είμαστε ρεαλιστές, να μη ρισκάρουμε χωρίς λόγο, να μην ξεκινάμε κάτι αν δεν εξασφαλίσουμε τη μέγιστη δυνατή βεβαιότητα για το αποτέλεσμα. Όλα αυτά, βέβαια, είναι πολύ χρήσιμα και σωστά και μας βοηθούν πολύ όταν σχεδιάζουμε τα βήματα της ζωής μας. Μέσα σε όλη αυτή τη λογική της σιγουριάς, της εξασφάλισης και της ελαχιστοποίησης του ρίσκου, όμως, δεν μπορεί παρά να διαλέξουμε και δρόμους που καμιά φορά παρεκκλίνουν πολύ από αυτά που επιθυμούμε, ονειρευόμαστε ή πιστεύουμε. Φτάνει, λοιπόν, κάποια στιγμή -και όχι μόνο μία φορά- στη ζωή μας που κάνουμε μια στάση, ρίχνουμε μια κριτική ματιά σε ό,τι είμαστε και κάνουμε, και αναρωτιόμαστε: «Αυτό είναι, λοιπόν;». Συνειδητοποιούμε τότε με λύπη, παράπονο, θυμό, απογοήτευση, ή απλώς με μια μικρή δόση νοσταλγίας, ότι ίσως βρισκόμαστε κάπου αλλού από εκεί που είχαμε φανταστεί. Ή ότι κάποια πράγματα που θέλαμε πολύ έχουν γίνει πια πολύ μακρινά και απρόσιτα για εμάς. Στιγμές σύγχυσης και αμηχανίας σε σχέση με κάποια όνειρα ή ιδανικά που φαίνονται ξεπερασμένα ή ιδέες και επιθυμίες που μοιάζουν ουτοπικές βιώνουν οι περισσότεροι άνθρωποι, λιγότερο ή περισσότερο έντονα. Αισθανόμαστε ανικανο­ποίητοι και δεκάδες αγωνιώδη ερωτήματα αναδύονται από μέσα μας: «Πόσο ευτυχισμένος/η είμαι με τη ζωή μου;», «Από πού ήρθε τώρα αυτό;», «Μήπως αρχίζω να τρελαίνομαι;», «Να τα τινάξω όλα στον αέρα;», «Τελικά το θέλω πραγματικά ή έχω απλώς κολλήσει;» «Κι αν είναι μόνο μια φαντασίωση χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο;». Από την άλλη, όσο πιο πιεστικά γίνονται τα ερωτήματα αυτά, τόσο περισσότερο συνειδητοποιούμε ότι αυτή η ζωή είναι η μόνη που έχουμε και όχι μια prova generale μιας άλλης, καλύτερης ζωής που πρόκειται να έρθει. Ως εκ τούτου, το δίλημμα είναι μεγάλο και η αγωνία συχνά ανυπόφορη. Το πιο δύσκολο από όλα είναι ότι πρέπει να αφήσουμε μια κατάσταση οικεία και συνήθως βολική για κάτι άγνωστο και απρόβλεπτο. Ακόμη κι αν είμαστε εντελώς δυσαρεστημένοι με τη δουλειά, το γάμο, τη γενικότερη τροπή που έχει πάρει η ζωή μας, δεν παύουμε να αισθανόμαστε ασφαλείς μέσα στο γνώριμο πλαίσιο που αυτά μας παρέχουν. Το «άλλο» αντίθετα, το όνειρο, το ιδανικό, η ιδέα, δεν έχει συνήθως καμία σχέση με την πραγματικότητά μας. Κάθε άλλο μάλιστα: Είναι συχνά αόριστο, υπερεκτιμημένο και τόσο εξιδα­νικευμένο, που φοβόμαστε να το πλησιά­σουμε. Αυτός είναι και ο λόγος που κάτι τέτοιο μπορεί να μετατραπεί από όνειρο που δίνει φτε­ρά σε φορτίο που μας παραλύει.

Δίνοντας στο όνειρο σάρκα και οστά

Όταν έρχεται η στιγμή που νοσταλγούμε, μετανιώνουμε, λυπόμαστε ή λαχταράμε κάτι που φαίνεται δύσκολο, τότε καλούμαστε να καταλάβουμε τι θέλουμε πραγματικά και τι μας ωθεί ή μας εμποδίζει να το ακολουθήσουμε. Για να γίνει αυτό, χρειάζεται σίγουρα δύναμη, ηρεμία, θάρρος. Ιδιότητες που έχουμε όλοι μέσα μας, αλλά συνήθως δεν συνειδητοποιούμε παρά μόνο όταν έρθουμε αντιμέτωποι με τέτοια όνειρα και επιθυμίες. Αυτή είναι και η συνεισφορά τους στη ζωή μας: Ότι μας αναγκάζουν να βγούμε από την κάπως νεφελώδη κατάσταση της ανασφάλειας, της βολής, του φόβου και των ενδοιασμών και να ψηλαφίσουμε καλύτερα τα όρια του εαυτού μας. Το αποτέλεσμα δεν είναι πάντα η πραγματοποίηση του ονείρου. Είναι, όμως, η επίγνωση του ποιοι είμαστε και πού βρισκόμαστε, τι ξέρουμε, τι μπορούμε, ποιους αγαπάμε και ποιοι μας αγαπούν. Αν τελικά αυτή η αναζήτηση δείξει πως το όνειρό μας εξακολουθεί να είναι επίκαιρο και δελεαστικό και θέλουμε ακόμη να το ακολουθήσουμε, τότε κάποια πρακτικά βήματα θα κάνουν πιο πιθανή και πιο εύκολη την πραγματοποίησή του. Το κυριότερο είναι ότι κάτι που υπήρχε μόνο μέσα στο μυαλό μας, σαν ιδέα και φαντασίωση, πρέπει να πάρει πραγματικές διαστάσεις. Εκτός από οραματιστές, πρέπει λοιπόν να γίνουμε και ορθολογιστές. Σκεφτείτε:
• Η πραγματοποίηση κάθε σχε­δίου δεν γίνεται ποτέ με τη μία. Είναι απαραίτητο να σκεφτούμε μικρά βήματα και να προχωρήσουμε σταδιακά στην πραγματοποίησή τους.
• Δύο μυαλά σκέφτονται συνήθως πιο καθαρά από ένα. Ακόμη κι αν σκοπεύουμε να προχωρήσουμε μόνοι, μπορεί να είναι πολύ αποδοτική μια συζήτηση με κάποιον που εμπιστευόμαστε και που έχει κάποια γνώση του θέματος, είτε αυτός είναι φίλος είτε ειδικός.
• Η αλλαγή από μια κατάσταση σε μια άλλη έχει συνήθως μια μεταβατική περίοδο κατά την οποία δεν είμαστε ούτε εδώ ούτε εκεί. Όσο πιο καλά έχουμε σχεδιάσει και προνοήσει γι’ αυτή την περίοδο, τόσο πιο ομαλά θα βιώσουμε την αλλαγή, και εμείς αλλά και οι άνθρωποι γύρω μας.

Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2011

Όλη η αλήθεια για την αλήθεια!


ΑΛΗΘΕΙΑ: ΝΑ ΜΗΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙΣ ΤΗΝ ΛΗΘΗ, ΔΗΛΑΔΗ ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ!

Αγει δε προς φως την αλήθειαν χρόνος Μένανδρος
(Το πέρασμα του χρόνου οδηγεί την αλήθεια προς το φως)
Αλήθεια πάντων ισχυρότατον
(Η αλήθεια έχει τη μεγαλύτερη δύναμη απ’όλα)
Αλήθειαν ανέχου [Αρχαίο ρητό]
(Την αλήθεια να την δέχεσαι)
Αλήθειαν κτήσαι Χίλων
(Κάμε κτήμα σου την αλήθεια)
Αληθείας έχου Περίανδρος
(Να προσηλώνεσαι στην αλήθεια)
Εθίζειν τους παίδας τω ταληθεί λέγειν. Το γαρ ψεύδεσθαι δουλοπρεπές και πάσιν ανθρώποις ουκ άξιον μιμείσθαι Πλούταρχος (Ηθικά)
Να συνηθίζουμε τα παιδιά να λέγουν την αλήθεια. Γιατί η ψευτιά είναι δουλοπρέπεια και δεν αξίζει να τη μιμούνται οι άνθρωποι
Ελευθέρου ανδρός εστίν αεί τ' αληθή λέγειν
(Είναι χαρακτηριστικό του ελεύθερου άνδρα να λέει πάντοτε την αλήθεια)
Εσο φιλαλήθης
(Ν’ αγαπάς την αλήθεια) Χίλων
Θάρσει. Λέγων τ' αληθές ου σφαλείς ποτε Σοφοκλής
Έχε θάρρος. Όταν λες την αλήθεια, δε θα κάνεις ποτέ λάθος
Θεράπευε αλήθειαν Πιττακός
(Να επιδιώκεις την αλήθεια)
Ορθόν αλήθεια αεί Σοφοκλής
(Το ορθόν είναι να λέγεις πάντοτε την αλήθεια)
Ουδέν της αληθείας σαφέστερον Αλκουίνος
(Δεν υπάρχει τίποτε πιο σαφές από την αλήθεια)
Σιγάν την αλήθειαν χρυσόν εστι θάπτειν Πυθαγόρας
(Το να αποσιωπάς την αλήθεια είναι σαν να θάβεις το χρυσάφι)
Φίλει την αλήθειαν καν πικρά εί
(Να αγαπάς την αλήθεια και όταν ακόμα είναι πικρή)
Χρόνος, αληθείας πατήρ Απολλώνιος
(Ο χρόνος είναι ο πατέρας της αλήθειας – δεδομένου ότι η αλήθεια αποκαλύπτεται με το πέρασμα του χρόνου)
Ψεύδεσθαι ανελεύθερον. Αλήθεια γενναίον Απολλώνιος ο Αλεξανδρεύς
(Το να ψεύδεται κανείς είναι ανελεύθερο. Το να λέει την αλήθεια είναι γενναίο)
Δεν είναι ανάγκη να λες όλη την αλήθεια, αλλά ό,τι λες να είναι αλήθεια. Οράτιος
Η αλήθεια λέγεται με πολύ απλά λόγια Αισχύλος
Η αλήθεια κι αν ταπεινωθεί κι αν συρθεί στο χώμα πάλι θα υψωθεί. Η αιωνιότητα είναι δική της Δίων ο Συρακούσιος
Η ελάχιστη αρχική απόκλιση από την αλήθεια πολλαπλασιάζεται στην συνέχεια χιλιάδες φορές Αριστοτέλης
Μεγαλύτερο αγαθό από την αλήθεια δεν υπάρχει Αλκιδάμας
Ν’ ακονίζεις τα λόγια σου στο ακόνι της αλήθειας Πίνδαρος
Οι άνθρωποι είναι προικισμένοι από την φύση να κρίνουν την αλήθεια και συνήθως την αποκαλύπτουν. Και διά τούτο, όσοι ημπορούν ευστόχως ν’ αντιληφθούν την αλήθεια, είναι επίσης ικανοί ν’ αντιληφθούν και τις υπάρχουσες πιθανότητες Αριστοτέλης
Ουδέποτε ελέγχεται η αλήθεια Πλάτων
Το αληθές και το δίκαιον έχουν εκ φύσεως μεγαλυτέραν δύναμιν από το ψεύδος και το άδικον Αριστοτέλης
Το ψεύδος ουδέποτε ζει να γεράσει Σοφοκλής
Αν κλείσεις την πόρτα σου για την κάθε πλάνη, θ’ αφήσεις έξω και την αλήθεια Ταγκόρ
Αν το ευγενέστερο ιδανικό της ζωής είναι ο ασταμάτητος αγώνας για την ανθρώπινη ευτυχία, το ακατανίκητο όπλο αυτού του αγώνα είναι η ατρόμητη αναζήτηση και υπεράσπιση της αλήθειας Π.Δημητρακαρέας
Από τις αντιθέσεις και τις συγκρούσεις των γνωμών αναπηδά η αλήθεια Μπαλζάκ
Αυτός που θέλει να διακρίνει την αλήθεια από το ψέμα, πρέπει να έχει επαρκή ιδέα περί του τι είναι αλήθεια και τι ψέμα.
Δεχόμεθα την αλήθεια όπως οι κάμποι δέχονται την δροσιά Σαίξπηρ
Η αγάπη της αλήθειας είναι αγάπη του φωτός Ουγκώ
Η αλήθεια είναι βασίλισσα και ο θρόνος της ακλόνητος
Η αλήθεια και οι ακτίνες του ηλίου δεν λερώνονται Μίλτων
Η αλήθεια βρίσκεται πάνω στα χείλη του θυμού, της μέθης και της παιδικής λογικής Μουρ
Η αλήθεια είναι ζήτημα απόψεως Μυριβήλης
Η αλήθεια είναι σκλάβα του χρόνου
Η ζωή αλλάζει αλλά δεν χάνεται, η ελπίδα σβήνει αλλά δεν πεθαίνει, η αλήθεια καλύπτεται αλλά πάλι λάμπει Σέλλεϋ
Η ιστορία έχει την αλήθεια αυτής, η παράδοση δε την ιδική της Ουγκώ
Μεγάλη που είσαι αλήθεια! Ούτε η φωτιά μπορεί να σε κάψει, ούτε το νερό να σε πνίξει Δουμάς πατήρ
Μη ντύνεις την αλήθεια με το φόρεμα του ψεύδους
Μόνο το αληθές είναι ωραίο
Ο δρόμος της αλήθειας περνάει πάνω από ένα σκοινί, που δεν είναι τεντωμένο σε μεγάλο ύψος, αλλά ακριβώς λίγο πιο πάνω από τη γη. Φαίνεται περισσότερο να προορίζεται να σκοντάφτουν οι άνθρωποι, παρά να βαδίζουν πάνω σ' αυτό Φραντς Κάφκα
Οι γενεές περνούν, η αλήθεια παραμένει
Οι καλύτερες αλήθειες είναι οι πιο απλές Βίκτωρ Ουγκώ
Όλοι μας αγαπούμε την αλήθεια, αλλά οι περισσότεροι από μας αγαπούμε πιο πολύ το συμφέρον Λέων Τολστόι
Τα πάντα είναι πιθανά, ως και αυτή η αλήθεια Οσκαρ Ουάιλντ
Τίποτα δεν είναι αληθινά ωραίο, εκτός από την αλήθεια
Το αληθινό είναι ενυπόστατο και το ενυπόστατο αληθινό. Φρίντριχ Χέγκελ
Was vernünftig ist, das ist Wirklich; und was wirklich ist, das ist vernünftig.
Το αληθοφανές δεν είναι πάντα αληθινό. Μα και το αληθινό δεν είναι πάντα αληθοφανές Λυκούδης
Το φως της αληθείας έκαμε πολλούς ανθρώπους να κρυφτούν πίσω από τον ίσκιο της Μολιέρος

Καληνύχτα...




Κι αν γεννηθείς κάποια στιγμή
Μιαν άλλη που δε θα υπάρχω
Μη φοβηθείς
Και θα με βρείς είτε σαν άστρο
Όταν μονάχος περπατάς στην παγωμένη νύχτα
Είτε στο βλέμμα ενός παιδιού που θα σε προσπεράσει
Έιτε στη φλόγα ενός κεριού που θα κρατάς
Διαβαίνοντας το σκοτεινό το δάσος

Γιατί ψηλά στον ουρανό που κατοικούνε τ' άστρα
Μαζεύονται όλοι οι ποιητές
Και οι εραστές καπνίζουν σιωπηλοί πράσινα φύλλα
Μασάν χρυσόσκονη πηδάνε τα ποτάμια
Και περιμένουν
Να λιγωθούν οι αστερισμοί και να λιγοθυμήσουν
Να πέσουν μεσ' στον ύπνο σου
Να γίνουν αναστεναγμός στην άκρη των χειλιών σου
Να σε ξυπνήσουν και να δεις απ' το παραθυρό σου
Το προσωπό μου φωτεινό
Να σχηματίζει αστερισμό
Να σου χαμογελάει
Και να σου ψιθυρίζει
Καλή νύχτα

ποίημα του Μάνου Χατζιδάκι από τη Μυθολογία


http://www.youtube.com/watch?v=B0HPABKdEOo&feature=related

bromoskylo: Το «μίσος» και ο Μεσαίωνας

bromoskylo: Το «μίσος» και ο Μεσαίωνας: Την ώρα που σύμπασα η ελληνική κοινωνία βρίσκεται στους δρόμους ή απεργεί ή ασχολείται με τα χρέη και το «κούρεμά» τους ή μετράει τις πληγές...

Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2011

ΕΓΩΙΣΜΟΣ


Συνήθως φοβόμαστε αυτά που φοβούνται και οι άλλοι γύρω μας ή αυτά που μας λένε κάποιοι ειδικοί ότι πρέπει να φοβόμαστε: τους σεισμούς, τις πυρκαγιές, την ανεργία, τον καρκίνο, το AIDS, τη νόσο των τρελών αγελάδων, και ό,τι άλλο καινούριο μπορεί να προκύψει στις μέρες μας. Φυλαγόμαστε και καλά κάνουμε. Όμως δεν είναι σίγουρο ότι ξέρουμε καλά ποιος είναι ο πραγματικός κίνδυνος, η πραγματική απειλή γύρω μας και μέσα μας, τι είναι αυτό που χρειάζεται να στρέψουμε την προσοχή μας, γιατί η απειλή είναι άμεση, καθημερινή και η κατάληξη πραγματικά οδυνηρή.

Tον μεγάλο κίνδυνο τον κουβαλάμε επάνω μας, ο μεγάλος μας εχθρός βρίσκεται μέσα μας και λέγεται εγωισμός. Εγωισμός με όλα του τα παρακλάδια: φιλαυτία, υπερηφάνεια, έπαρση, προβολή κλπ. Δεν υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος για τον άνθρωπο και την ψυχή του, δεν υπάρχει χειρότερη ασθένεια, αφού οι συνέπειές της δεν είναι μόνον ισόβιες, καταστροφικές για τον ίδιο "φορέα" του εγωισμού, αλλά και αιώνιες. Το σημαντικότερο απ' όλα είναι ότι ο ίδιος ο Θεός πολεμάει τον εγωισμό, τον χτυπάει, "στους υπερηφάνους αντιτάσσεται". (Α΄ Πέτρου ε΄ 5, Ιακώβου δ΄ 6). Δεν υπάρχει χειρότερη κατάσταση για τον άνθρωπο από αυτήν, να έχεις το Θεό απέναντί σου, να έχεις το Θεό να αντιτάσσεται σε ό,τι κάνεις, γιατί σε ζώνει ο εγωισμός και η ανόητη υπερηφάνεια. Δεν μπορεί ο άνθρωπος να ορθοποδήσει έτσι... είναι βέβαιο ότι οδεύει αργά μα σταθερά στην ολοκληρωτική καταστροφή, με το Θεό αντίθετο, αντίπαλο, αντιμέτωπο. Πριν προχωρήσουμε στο παράδειγμά μας, που θα κάνει πιο ανάγλυφα όλα αυτά τα σημεία, ας πούμε και τούτο. Είναι ανοησία ο εγωισμός του ανθρώπου, ανοησία και φτήνια, αλλά αυτό ακριβώς είναι το κατάντημα του ανθρώπου της αμαρτίας. Ο ίδιος ο Κύριος, ο Θεός του Σύμπαντος μας ταΐζει, μας ποτίζει,

"Αυτός δίδει εις πάντας ζωήν και πνοήν και τα πάντα.... εν Αυτώ ζώμεν και κινούμεθα και υπάρχομεν" (Πράξεις Αποστόλων ιζ΄ 25, 28)

Αφού χαρούμε, απολαύσουμε και ξοδέψουμε τα μοναδικά δώρα της αγάπης Του, μετά Τον προσπερνάμε, Τον αγνοούμε, Του γυρίζουμε την πλάτη και στήνουμε θεωρίες ότι δεν υπάρχει... ότι δεν υπήρξε ποτέ... Την ίδια ώρα που πίνουμε το δροσερό νεράκι Του και εισπνέουμε τον αέρα που μας χαρίζει, εμείς ταΐζουμε τον εγωισμό μας: "Εγώ... εμένα... και μένα... σε μένα... από μένα... δικό μου, εγώ...." Είμαστε πιο ανόητοι και φτωχοί κι από τα ίδια μας τα πιτσιρίκια στο σπίτι... Σκέψου το παιδάκι που ταΐζεις και ντύνεις και χαϊδεύεις όλη μέρα, να γυρίσει να σου πει "εγώ... εμένα... δικό μου... και μόνος μου..." Θα γελάσεις, θα πονέσεις, θα συγχωρέσεις, θα μακροθυμήσεις για να του δώσεις την ευκαιρία να μετανοήσει, να ταπεινωθεί, να αναγνωρίσει, να επιστρέψει... Γιατί αυτά που λέει και κάνει ο εγωιστής άνθρωπος είναι προκλητικά μα και παράλογα, και το μόνο που μπορεί να περιμένει κανείς με υπομονή και έλεος είναι να τον δει να επιστρέφει στα λογικά του. Να παραδέχεται, να ταπεινώνεται.... Αν δεν το κάνει; Ο ίδιος ο Θεός γίνεται αντίπαλος, αντιμαχόμενος, αντιτασσόμενος, και τότε είναι που αρχίζει η τραγωδία για τον άνθρωπο. Διαβάστε όσα αντιγράφουμε πιο κάτω και θα καταλάβετε:

"Ούτε ο ίδιος ο Θεός δεν μπορεί να βυθίσει αυτό το πλοίο", απάντησε ο αξιωματικός του Τιτανικού σε μια κυρία που στεκόταν με έκπληξη θαυμάζοντας το ολοκαίνουριο υπερωκεάνιο, όταν τον ρώτησε αν ήταν πραγματικά αβύθιστο! Δεν μπορεί να το βυθίσει ούτε ο ίδιος ο Θεός.... Χρειάστηκε μόνον ένα παγόβουνο να συρθεί για λίγο επάνω στη ράχη του, για να διαψευσθούν εύκολα αλλά και τραγικά όλοι και όλα γύρω από το μεγαλύτερο και πολυτελέστατο υπερωκεάνιο της εποχής του. Ο ίδιος ο ναύαρχος-σχεδιαστής του Τιτανικού Τόμας ’ντριους χάθηκε μαζί με το δημιούργημά του στα παγωμένα νερά του Ατλαντικού. Ξαφνικά ακούστηκε ένας παράξενος θόρυβος, σαν κάποιος να έσυρε ένα γιγαντιαίο δάχτυλο στα πλευρά του πλοίου. Δεν ήταν παρά ένα παγόβουνο από τα πολλά που έπλεαν στην περιοχή και που ο πλοίαρχος του Τιτανικού το αγνόησε... Η υπεροψία, ο εγωισμός μαζί με την ανοησία είναι βέβαιο ότι σκοτώνουν... Ήδη ετοιμαζόταν ο υγρός τάφος τους... Μερικοί επιβάτες άφησαν τη διασκέδασή τους, τα χαρτιά που έπαιζαν στα σαλόνια και βγήκαν να δουν. Ο σκοτεινός όγκος του παγόβουνου απομακρυνόταν στο βάθος και το πλοίο συνέχιζε το ταξίδι του υπερήφανο, μεγαλόπρεπο, αμέριμνο... Ήταν 11.40 μ.μ. της 14ης Απριλίου του 1912. Η ανθρωπότητα ετοιμαζόταν για τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο πλοίαρχος και μερικοί αξιωματικοί του κατέβηκαν αμέσως στο κύτος του σκάφους. Το ρήγμα που άνοιξε το παγόβουνο είχε μήκος σχεδόν 90 μέτρων. Αμέσως τα νερά της παγωμένης θάλασσας όρμηξαν μέσα στα αμπάρια και άρχισαν να τα πλημμυρίζουν. Πέντε από τα στεγανά αμπάρια του Τιτανικού γέμισαν γρήγορα νερά. Αν είχαν πλημμυρίσει μόνο τα τέσσερα, ο Τιτανικός θα έφτανε στη Ν. Υόρκη... Ακολούθησαν σκηνές τραγικές αλλοφροσύνης. Στις 12.05 μεσάνυχτα ο πλοίαρχος διατάζει να εγκαταλειφθεί το σκάφος... Στις 12.15 φεύγει το πρώτο SOS... Στις 12.45 οι πρώτες 20 βάρκες κατεβαίνουν στη θάλασσα... Από τους 2.220 επιβάτες επέζησαν μόνον οι 713... Στις 2.20 τα χαράματα την επόμενη μέρα οι 46.328 τόνοι του Τιτανικού χάθηκαν κάτω από την παγωμένη και ήρεμη θάλασσα του Βόρειου Ατλαντικού...

Ούτε τρικυμία, ούτε θύελλα, ούτε απρόβλεπτη θαλασσοταραχή, κακοκαιρία... Μόνον ο ανόητος εγωισμός, μόνον έπαρση προκλητική ανθρώπινη. "Αυτό το πλοίο ούτε ο ίδιος ο Θεός δεν μπορεί να το βυθίσει..." Ο αβύθιστος Τιτανικός κείτεται πάνω από 85 χρόνια σιωπηλός και νικημένος, στην υγρή και σκοτεινή αγκαλιά του Ατλαντικού, για να μας θυμίζει κάτι πολύ χρήσιμο για τον καθένα μας:

"Ο εγωισμός είναι ίσως η φονικότερη αρρώστια".

Και είναι αρρώστια, αφού αχρηστεύει τον άνθρωπο, τον γεμίζει με ανόητη φιλαυτία και έπαρση, τον κάνει επικίνδυνο και άμυαλο, του σκοτεινιάζει το νου και την καρδιά, δεν μπορεί ούτε να δει, ούτε να ακούσει, ούτε να αντιληφθεί, ούτε να συναισθανθεί την κατάστασή του. Αυτά είναι τα κύρια συμπτώματα της αρρώστιας του εγωισμού και της έπαρσης. Η κατάληξή της; Αν δεν αντιμετωπισθεί έγκαιρα και γρήγορα, σκοτώνει. Νικάει τον άνθρωπο και τον σκοτώνει με αιώνιο θάνατο χωρίς τη χάρη και το έλεος του Κυρίου στη ζωή του. Υπάρχει ένα ακόμα σοβαρό σημείο. Πρέπει να τον σκοτώσεις τον εγωισμό σου, γιατί αν δεν τον σκοτώσεις, θα σε σκοτώσει εκείνος. Και υπάρχει το σωστό και αποτελεσματικό όπλο που συντρίβει τον εγωισμό, ακριβώς ό,τι χρειάζεται για να μας δεχθεί ο Κύριος και να κάνει Βασίλειό Του την καρδιά μας. Είναι ο σταυρός του Ιησού Χριστού. Είναι "φονικό μέσο" ο σταυρός του Ιησού Χριστού. Όταν τον πιστέψεις, όταν τον αγκαλιάσεις με ταπείνωση και γνήσια εκζήτηση, τότε αμέσως ο εγωισμός σωριάζεται στο πάτωμα, γιατί νιώθεις ανάξιος, άχρηστος, ελεεινός αλλά και ελεημένος. Οι άνθρωποι της έπαρσης, του εγωισμού, της φιλαυτίας, δεν κατάλαβαν τίποτα από το σταυρό και τον σταυρωμένο Ιησού Χριστό. Έστω κι ας μπαινοβγαίνουν σε μια εκκλησία και ας ακούνε κηρύγματα με τα οποία συμφωνούν, εάν δεν συσταυρωθεί ο εγωισμός τους μαζί με τον Ιησού Χριστό, δεν θα συναναστηθούν μαζί Του καινούριοι, λυτρωμένοι, ξαναχτισμένοι, αναγεννημένοι χριστιανοί, πραγματικά παιδιά του Ουράνιου Πατέρα μας. Ο εγωισμός θεραπεύεται όταν εντοπισθεί έγκαιρα, όταν διαγνωσθεί σωστά με ειλικρίνεια και απλότητα καρδιάς, όταν αντιμετωπισθεί με ταπείνωση και πίστη μπροστά στο σταυρό και την ανάσταση του Σωτήρα μας Ιησού Χριστού. Αν δεν αντιμετωπισθεί έτσι, τότε σκοτώνει και την ψυχή και το σώμα. Ο άνθρωπος της φιλαυτίας και της έπαρσης είναι ένα περιφερόμενο μόλυσμα, είναι επικίνδυνος και δυστυχισμένος, και στις μέρες μας, τις έσχατες, του Τέλους, ο αριθμός τους θα θεριεύει, δυστυχώς και ανάμεσά μας, με απρόβλεπτες προεκτάσεις.

Ας μείνουμε στην απλότητα, την ταπείνωση, την πίστη, την αγάπη στον Κύριό μας. Απ' αυτά ας είναι γεμάτη η ζωή μας, η ψυχή μας και η μέρα μας. Είναι η μόνη βεβαιότητα, η μόνη σιγουριά και ασφάλεια.

Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2011

The one


Let's start over.
I'll try to do it right this time around.
It's not over.
'Cause a part of me is dead and in the ground.
This love is killing me,
But you're the only one.
It's not over.

Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2011

Feel the pain.

“That’s ‘cause we all wanna be problemless. To fix ourselves. We look for some magic solution to make us all better, but none of us really know what we’re doing. And why is that so bad? That’s all we humans can do. Guess. Try. Hope. But, Justin, just pray you don’t fool yourself into thinking you’ve got the answer. Because that’s bullshit. The trick is living without an answer. I think.”

"Feel the pain. Until it hurts no more"

"You can’t get your yesterdays back so live them to their fullest and don’t fill them with choices you will regret for all of your tomorrows"

"Actions speak louder than words."

"And after a while you learn that you don't need anyone else in order to survive. No one is ever going to always be there, no matter what they say or what they promise you. You just gotta suck it up and accept it."

"If a relationship doesn't make you a better person, then you're with the wrong one"

"When you stop fighting, you stop living. So find your fight and fight like hell until your battle is won."

"Learn from your past , move on , grow stronger . People are fake , but let your trust last longer . Do what you got to do , but always stay true , and never let anyone get the best of you"

"I crossed the street to walk in the sunshine."

"if you can't handle me at my worst then you sure as hell don't deserve me at my best"

"I have a history of making decisions very quickly about men. I have always fallen in love fast and without measuring risks. I have a tendency not only to see the best in everyone, but to assume that everyone is emotionally capable of reaching his highest potential. I have fallen in love more times than I care to count with the highest potential of a man, rather than with the man himself, and I have hung on to the relationship for a long time (sometimes far too long) waiting for the man to ascend to his own greatness. Many times in romance I have been a victim of my own optimism."

"You need to learn how to select your thoughts just the same way you select your clothes every day. This is a power you can cultivate. If you want to control things in your life so bad, work on the mind. That's the only thing you should be trying to control."

...Όλα είναι δρόμος...: "Έπρεπε να γεράσω, αγόρι μου, για να μάθω τί είναι...

...Όλα είναι δρόμος...: "Έπρεπε να γεράσω, αγόρι μου, για να μάθω τί είναι...: "Έπρεπε να γεράσω, αγόρι μου, για να μάθω τί είναι ευτυχία. Τελικά ευτυχία είναι ένα ζευγάρι χέρια, δύο χέρια. Αυτά που θα σε αγκαλιάσουν, θ...

About love

Say there's someone in your life and you know you can't be in love with them; you don't really know them, maybe you know that you're not right for them, you know that whatever it is you're feeling is really just an attraction towards an image of that person you've created in your mind

...

And our minds were meant to sail, take rest from thoughts, take a break from this world and we'll feel miles away from the places that we used to be.

Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2011

Valdimir Nabokov, Invitation to a Beheading

In spite of everything I loved you, and will go on loving you—on my knees, with my shoulders drawn back, showing my heels to the headsman and straining my goose neck—even then. And afterwards—perhaps most of all afterwards—I shall love you, and one day we shall have a real, all-embracing explanation, and then perhaps we shall somehow fit together, you and I, and turn ourselves in such a way that we form one pattern, and solve the puzzle: draw a line from point A to point B…without looking, or, without lifting the pencil…or in some other way…we shall connect the points, draw the line, and you and I shall form that unique design for which I yearn. If they do this kind of thing to me every morning, they will get me trained and I shall become quite wooden.

ΤΥΧΗ ΚΟΙΝΗ.


Οι δρόμοι μου,
οι δρόμοι σας
κι αυτό.

Εκείνος,
εγώ
κι αυτό.

Κική Δημουλά.

Every man every woman wants a lover in their life
They would lie for it die for it
Every man every woman thinks it only fair
Love's the light that guides us through the darker days.

Gotta laugh Has the morning let you down again?
Wash your hands of it
Cause they don't know the answers to your prayers
Too scared to fall again
Lay your hands on me
Believe that I love you

More than you could ever know
My love you taken over me